Güvenilir karanlık

Beni tanımıyor gibisin... Tedirginliğini hissediyorum...

Işıksızlığımda kaybolacağını, rüzgarımda üşüyeceğini sanıyorsun. Oysa ki böyle değildi eskiden.
Korkmazdın, ürpermezdin... Benim koyu karanlığım senin derin huzurundu, şimdi ise korkularının hatırlatıcısı oldu.

Unutmak istediklerini, görmeye tahammül edemediklerini, hissetmekten korktuklarını emanet ettin bana ve ben hepsini senin için sakladım, sen en güzel rüyaları gör diye. Ama endişelenmene gerek yok. Sen istemeden hiçbirini iade etmeyeceğim.

Şimdi gözlerini kapat ve kendine beni fısılda: "İyi geceler!"

Eğer...

Suçlama kimseyi... Ne yaşadıkların ne de yaşayamadıkların için...
Hayatın yaşaman ve yönetmen için sana verilen bir armağandı.

Eğer içinde kalanlar varsa, ya karşı koymadığındandır ya da yapacak isteğe ve güce sahip olmadığından...

Eğer kabullendiklerin varsa, ya razı olduğundandır ya da yeterince istemediğinden...

Eğer sessiz kaldıkların varsa, ya korktuğundandır ya da çıkarcılığından...

Eğer yaşamamış olmayı dilediklerin varsa, ya kendine haksızlık ettiğindendir ya da emanete hıyanet ettiğinden...

Eğer yorgunlukların varsa, ya fazla değer verdiğindendir ya da boşa kürek çektiğinden...

Eğer hala enerjin varsa, ya çocukluğundandır ya da yaşamayı öğrendiğinden...

Söyleyemem...

Bana öyle bakma... Yüzündeki beklentiyi görebiliyorum ama yanıt veremem, yorum yapamam.

Fikrimi sorma, onayımı bekleme. Yanıtlamayışımı küçümsemeye yorma. Umursamadığımı, tenezzül etmediğimi, heyecanını anlamadığımı düşünme.

Söyleyeceklerimi duymak istemediğini ve hangi sözcükleri kullanmamı beklediğini biliyorum: "mükemmel, harika, muhteşem, olağanüstü, şık, doğru, kesinlikle, ..." Ama söyleyemem, onaylayamam, beklentini karşılayamam. Yanıltamam...

Benim sessizliğim dürüstlüğümdendir...