Uyanmaya çalıştı,soğuğu bütün bedeninde hissederken...Ağır göz kapaklarıyla mücadele etti sonra,ve gözlerini açtı yavaşça...
Ağır ağır kalkarken yerinden,sol göğsündeki ince,derin çizgiyi farketti.Dokundu...Ve herşey gözünün önünde bir kez daha canlandı..."Öfke"ydi bunu yapan,biliyordu.Her seferinde bambaşka bir suretle çıkıyordu karşısına,onu bu dünyadan silip atmak için,sanki hiç var olmamış gibi...
Soğuk,karanlık ve bomboştu oda.Yavaşça giyinirken duyabildiği tek ses kendi nefesiydi.Uzun koridordan ilerledi sonra,ışık sızan büyük kapıya doğru...
Ve dışarı çıktı,kapının yanındaki levhaya takıldı gözü;dört harf,tek sözcük,ve kocaman bir boşluk...'morg'.
Gülümsedi,biliyordu ki bu ne ilk seferdi ne de son olacaktı.Her gün,her dakika ölecek ve her öldüğünde geri dönmeyi başaracaktı...
Parlak güneşe çevirdi yüzünü ve derin bir nefes aldı.Tenine değen sıcaklığı ve hücrelerinde dolaşan oksijeni hissederken yenilendi...
Ve böylece "umut",bir kez daha hayat buldu...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder