Sen...

Sen bambaşkasın,bir araya gelmez denilenleri kendinde toplayan sonsuzluksun...

Kocaman bir boşluksun bazen,kurtulup ışığa kavuşmaya çalıştığımız...
Hüzünsün,içten içe acıtan ve bir an önce bitmesi için dua ettiğimiz...
Matemsin,yüreğimize çöküp bizi ağırlığıyla ezen ve hiç sona ermeyecekmiş gibi gelen...

Ama aynı zamanda...

Asaletsin,herkesin gıpta ettiği ve arzuladığı nadir ışıltı,güzelliğin vazgeçilmez parçası...
Güçsün,gizlice arzulanan,alenen kıskanılan o çekici tehlike...
Yalnızlıksın,yorucu kalabalıktan uzak,azı karar çoğu zarar bir sessizlik...
Gecesin,uzun ve hep ışıklarla dağılan görkemli bir gölge...

Sen bunların hepsinin en güçlü sembolü,insanların karanlık cennetisin...

Sen "SİYAH"SIN...