Nedir insanı diğer
canlılardan ayıran,daha üstün olduğunu düşündürten? Bir çok şeyi icat etmesi mi
o’na bu hissi veren? Yoksa artık birçok hayvanın bu dünyada yaşayacak bir ortam
bulabilmelerinin,insanın vicdanına kalmış olmasından dolayı duyulan psikopatça
bir haz mı?
İnsan,hayvanlarla aynı tip hücreleri taşımasına
rağmen,güçlü görür kendini,kendisine bahşedilmiş aklın doğru kullanılması
gerektiğini,aksi takdirde çok tehlikeli sonuçlar doğurabileceğini göz ardı eder
bazen…
Burada bütün bir şehri yok eden atom bombalarından
bahsedip çok uzağa gitmeyeceğim.Yanı başımızda,sokakta tekmelenerek öldürülen
hayvanların can acıtıcı durumundan söz edeceğim…
Bu yazıyı okuduğunuzda beni eleştiri bombardımanına tutabilirsiniz,ancak
ben yine de konuşacağım…
İnsanlar kadar hayvanların da yaşamaya hakları olduğuna;
bir kedinin canının bir insandan daha değersiz olmadığına; bütün canlıların bu
dünyaya,Tanrı tarafından,bu müthiş dengeye katkıda bulunmak için yollandığına;ve
sadece “insan”ın bu müthiş dengeyi altüst edecek kadar “zeki” olduğuna
inanıyorum…
Hergün aynı şeyi gözlemliyorum,karşılaştığı bir canlıdan
yardımını esirgeyip,Tanrı’dan yardım dileyen zavallı ruhlar… Kendisinden
güçsüzünü görünce egosu zirve yapan,ama güçsüz düşünce Tanrı’yı hatırlayan…
Kendilerinden fiziksel olarak daha zayıf olan canlılarda
ego tatmin edenler unutmamalıdırlar ki,Tanrı da karınca çiftliği olan bir
çocuktur…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder